Een grotere schroefafstand kan het risico op kortetermijn necrose van de femorale kop verminderen door de fixatiestabiliteit te optimaliseren bij patiënten met een femorale halsfractuur die worden behandeld met driehoekige gelegeerde schroeven

Shengyu Wan, Jian Zhang, Tongzheng Zhang, Lijunpeng Jia, Xiaozhong Luo, Weixiang Shi, Jiaqi Wang, Jingchi Li, Xi Chen & Wenqiang Xu

Achtergrond

Een primaire complicatie geassocieerd met femurhalsfracturen is necrose van het femurkopje. Instabiliteit van de fixatie is een belangrijke factor die bijdraagt aan het verhoogde risico op necrose van het femurkopje bij patiënten die interne fixatieprocedures ondergaan. Wijzigingen in de schroefconfiguratiestrategieën kunnen aanzienlijk invloed hebben op de stabiliteit van de fixatie. Theoretisch kan een bredere verspreiding van de schroeftrajectorie de onmiddellijke postoperatieve hoekstabiliteit verbeteren. Het is echter nog onduidelijk of deze schroefconfiguratiestrategie effectief de fixatiestabiliteit kan optimaliseren en daardoor het risico op necrose van het femurkopje kan verkleinen.

Methoden

Deze studie omvatte een uitgebreide beoordeling van beeldvormingsgegevens van patiënten met femurhalsfracturen. De maximale afstand tussen de craniale en caudale schroeven langs de overgangslijn tussen de femurkop en -hals werd gemeten. Deze meting werd vervolgens gedeeld door de lengte van de femurhals om de schroefverspreidingsgraad te berekenen. Verschillen in deze parameter werden statistisch geanalyseerd tussen patiënten met en zonder necrose van de femurkop. Met behulp van regressieanalyse werden mogelijke risicofactoren voor necrose van de femurkop geïdentificeerd. Daarnaast werden de biomechanische gevolgen van variaties in de schroefverspreidingsgraad gesimuleerd met behulp van driedimensionale numerieke modellen.

Resultaten

De klinische beoordeling wees uit dat patiënten met necrose van de femurkop een suboptimale schroefverdeling hadden, die werd geïdentificeerd als een onafhankelijke risicofactor voor een verhoogde kans op het ontwikkelen van necrose van de femurkop. Bovendien bleek de fixatiestabiliteit te verbeteren door optimalisatie van de schroefverdeling.

Conclusies

Het risico op korte-termijn necrose van de femurkop kan effectief worden verminderd door de distributie van de schroefconfiguraties te optimaliseren. Specifiek kan het verbeteren van de schroeftrajecten met een bredere verspreiding, mogelijk gemaakt door een navigatiesysteem, fungeren als een doeltreffende biomechanische strategie om de incidentie van necrose van de femurkop te verlagen.

In figuur A zijn de schroeven optimaal verdeeld met botconglutinatie bereikt; in figuur B zijn de schroeven slecht verdeeld, wat resulteert in necrose van de femurkop.

De auteurs stelden digitale modellen op.

Schroefspanning varieert tussen verschillende modellen.

Vaststellingen:

Deze studie laat zien dat het optimaliseren van de fixatiestabiliteit en het verbeteren van de schroefverdeling het risico op kortdurende necrose van de femurkop aanzienlijk kan verlagen.

Referentieartikel:

European Journal of Orthopaedic Surgery & Traumatology (2026) 36:25 https://doi.org/10.1007/s00590-025-04602-z